چقد خوبه که بعضی وقتا یه چیزی رو در آغوش بگیری و بغضتو راحت بشکنی  

هرچی بخای گریه کنی و آرامش بگیری 

بدون اینکه کسی اشکتو ببینه و ناله هاتو بشنوه

و اون چیز بالشت خوابت باشه  

همون بالشتی که توی روز یا شبا موقعی که از فرط خستگی سرتو میذاری روش و میری 

توی رویا همون رویایی که از خواب بیدار شدی ارزو میکردی  

ای کاش توی همون رویا باقی می موندی  

شایدم کابوس همون کابوسی که از وحشت توی خواب بالشتو محکم توی دستت بگیری 

و فشارش بدی  

واقعا چه تحملی داره این بالشت  

و چه همدل و همدرد خوبی که اجازه میده هرموقع میخای هر بلایی که میخای سرش بیاری 

بشکن ای دل که با هربار شکست تو

صبر من زیاد میشود